O szkole

 

 Wzniesienie budynku szkolnego, nastąpiło w roku 1870. Powstał on na pastwisku gminnym z funduszy hrabiego Potockiego. Początkowo szkoła dysponowała jedną dużą salą o czterech oknach i mieszkaniu dla nauczyciela, którego utrzymywała gmina.

 

Dzieci w tym czasie uczęszczały do szkoły tylko od późnej jesieni do wczesnej wiosny, nauka natomiast trwała cały dzień. Dzieci, zmęczone obowiązkową pracą w domu przy gospodarstwie, niezbyt chętnie garnęły się do nauki. Jednak w miarę rozwoju wsi powiększono szkołę o drugą salę lekcyjną od strony zachodniej, a na górze urządzono dodatkowy pokój dla drugiego nauczyciela. Poszerzono obszar ogrodu szkolnego i wybudowano obiekty gospodarcze, gdyż do szkoły należało ponad 2 ha gruntu. Potrzebami szkoły zajmowała się powołana spośród mieszkańców Miejscowa Rada Szkolna. Przez dłuższy okres przewodniczącym Rady był tutejszy leśniczy Maurycy Galtman, który bardzo dbał o potrzeby szkoły. W późniejszym okresie na czele Rady stali tradycyjnie proboszczowie z Tenczynka, którzy funkcję tę traktowali tytularnie i zupełnie nie dbali o potrzeby placówki. Cała troska o szkołę spoczywała na kierowniku.

 

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku kierownikiem został Edward Gacek. Szkoła była wówczas dwuklasowa, dobrze wyposażona w środki dydaktyczne, posiadała dość bogaty księgozbiór biblioteczny.

 

W 1922 roku jednoklasową szkołę ze Starej Woli, mieszczącą się w domu u Jana Kukli, przyłączono do tej w Woli Filipowskiej. Powiększyło się również grono nauczycielskie, które liczyło już 4 osoby, a sama szkoła uzyskała status sześcioklasowej. Funkcje kierownika kolejno obejmowali: Romualda Dziurzyńska, Andrzej Rzeszutek (1933 – 1935),Ludwik Dubiel (1935)

 

W szkole otwarto kursy dokształcające dla dorastającej młodzieży, na których uczono zasad dobrego zachowania. W tym celu organizowano wieczornice, gdzie uczniowie śpiewali pieśni, deklamowali wiersze, prowadzili uczone dialogi, uczyli się zachowania przy stole. Dziewczęta pobierały naukę z zakresu gospodarstwa domowego. Z dochodów, które uzyskał z organizowanych imprez, kierownik zakupił pomoce naukowe oraz znacznie wzbogacił księgozbiór biblioteki. Szkoła zyskała bardzo dobrą opinię a od roku 1937 również status szkoły doświadczalnej, w której wprowadza się i sprawdza nowe metody nauczania. W latach 1938-1939 naprzeciw budynku szkolnego Rada gminna wybudowała dom z przeznaczeniem na mieszkania dla nauczycieli i jedną dodatkową klasę. Wybuch II wojny światowej przerywa i niszczy wszystkie efekty ciężkiej pracy. Władzę nad szkolnictwem w powiecie obejmuje Niemiec, Paul Motz. Niemcy zajmują szkołę, nie pozwalają uczyć. Kiedy po kilku miesiącach pobytu w szkole opuszczali ją, na podwórzu jako akt zemsty na oczach dzieci i miejscowej ludności spalili prawie wszystkie pomoce naukowe, akta szkolne, kronikę oraz cały księgozbiór biblioteki.

 

W 1944 roku przybył do Woli Kazimierz Włodarski, który objął funkcje kierownika szkoły, a towarzysząca mu żona, była nauczycielką. Tak we trójkę pracowali do wyzwolenia 1945 roku.

 

1czerwca 1945 roku funkcję kierownika szkoły powierzono Janowi Kostrzębskiemu, byłemu kierownikowi szkoły męskiej w Gródku Jagiellońskim. Był to dobry organizator i doskonały nauczyciel matematyki. Na barki jego oraz całego grona spadł trud przeprowadzenia remontu budynku, a przede wszystkim nadrobienia opóźnień programowych. Z tego też powodu rok szkolny przedłużono do 17 lipca. Dzięki ofiarności i pomocy społeczeństwa we wrześniu 1945 roku można było rozpocząć naukę w szkole, która w tym czasie liczyła ponad 200 dzieci. Grono pedagogiczne nie było zbyt liczne, składało się tylko z 5 osób. Lata powojenne to okres nadzwyczaj ciężkiej pracy, ale i przeświadczenie, że wspólnym trudem uda się stworzyć lepsze warunki. Wielkim wydarzeniem w tamtym okresie związanym z elektryfikacja wsi było doprowadzenie do budynku szkoły prądu elektrycznego we wrześniu 1947 roku. Pierwsza żarówka rozbłysła 16 września. W tym samym roku szkolnym rozpoczął działalność Komitet Rodzicielski. Niewątpliwie istotnym wydarzeniem w życiu szkolnym tamtego okresu były odwiedziny 12 listopada 1949 roku wiceministra oświaty Pana Klimaszewskiego. Był on gościem w klasie VI i VII podczas lekcji matematyki.

 

W latach powojennych szkoła nadal się rozwijała. We wrześniu 1962 roku odchodzi na zasłużony urlop dla poratowania zdrowia Jan Kostrzębski. Wydział Oświaty i Kultury w Chrzanowie powierzył w roku szkolnym 1962 - 1963 pełnienie obowiązków kierownika szkoły Genowefie Kurdowskiej doświadczonej nauczycielce przedmiotów humanistycznych. W tym roku również wprowadzono w klasach 1 – 4 program ośmioletniej szkoły podstawowej, która w swoich zamierzeniach miała ujednolicenie edukacji całej młodzieży. Niestety, bardzo smutnym wydarzeniem zaczął się 1963 rok, gdyż w lutym zmarł Jan Kostrzębski, człowiek wielkiego serca, oddany nauczyciel, który przepracował z młodzieżą pięćdziesiąt jeden lat. Jego dobroć ofiarność i fachowość pamiętają do tej pory mieszkańcy Woli Filipowskiej.

 

Kolejna zmiana kierownika szkoły nastąpiła w 1968 roku, kiedy to Wydział Oświaty w Chrzanowie powołał na to stanowisko Anielę Gorczyńską. Do szkoły w tym czasie uczęszczało 329 uczniów uczących się w 11 oddziałach, a opiekę nad nimi sprawowało 11 nauczycieli. Nauczyciele pracę pedagogiczną realizowali w oparciu o nowe programy. W swoich zamierzeniach starali się ujednolicić edukację całej młodzieży, dając wszystkim podstawowe wiadomości o przyrodzie i społeczeństwie, wstępne zaznajomienie z techniką, a także przysposobienie do pracy oraz udziału w życiu społecznym i kulturalnym.

 

W Dzień Kobiet 1969 roku podłączono do szkoły telefon. Chociaż warunki pracy były dość trudne ze względu na małą ilość sal lekcyjnych to jednak szkoła w tych latach przeżywała swój prawdziwy rozkwit, do którego przyczyniła się głównie praca wychowawcza całego grona pedagogicznego dbającego z ogromnym zaangażowaniem o dobry poziom szkoły.

 

Z inicjatywy Pani Anieli Gorczyńskiej oraz mieszkańców przy poparciu miejscowej władzy w 1973 roku rozpoczęto budowę nowego gmachu szkolnego. Dnia 22 listopada nastąpiła uroczystość wmurowania kamienia węgielnego. Budowę obiektu realizowało Chrzanowskie Przedsiębiorstwo Budowlane pod kierunkiem dyrektora mgr inż. Romana Żbika. W niespełna rok od rozpoczęcia inwestycji, 10 października 1974 roku o godzinie 15 odbyła się uroczystość otwarcia nowej szkoły, połączona z wręczeniem sztandaru, który ufundowany został przez zakład opiekuńczy Elektrownię „Siersza” w Trzebini.

 

W wyposażanie szkoły w środki dydaktyczne zaangażowane było całe grono. Nauczyciele, wykorzystując własne samochody i poświęcając swój wolny czas, dokonywali zakupów. Wychodząc naprzeciw potrzebom mieszkańców, w szkole utworzony został oddział przedszkolny, którego prowadzeniem zajęła się Barbara Paszcza – wtedy powstało obecne przedszkole, a B. Paszcza pełniła w nim funkcje dyrektora do 2002 roku. Szkoła otrzymała imię Józefa Bema; 14 marca w rocznicę jego urodzin 1979 r. o godzinie 10-tej odbyła się uroczystość odsłonięcia popiersia patrona szkoły. Autorem płaskorzeźby znajdującej się przy wejściu do sekretariatu był Adam Ryś mieszkaniec Tenczynka. Aniela Gorczyńska była dyrektorem do 1990 roku.

 

Od roku 1990r do 2006r stanowisko dyrektora sprawował mgr Czesław Bartl, a od 2007r do chwili obecnej mgr Teresa Gorczyńska. Wygląd zewnętrzny budynku zmienił się nieznacznie, ale wewnątrz został zmodernizowany. Od 1 IX 1999 roku oprócz Szkoły Podstawowej działa tu również Gimnazjum zrzeszające młodzież z sąsiedniej wsi.

 

W roku szkolnym 2003/2004 uchwałą Rady Miejskiej w Krzeszowicach powołano Zespół Placówek Oświatowych w skład, którego weszły Przedszkole Samorządowe, Szkoła Podstawowa, Gimnazjum. Prace w tych trzech placówkach nadzoruje obecnie dyrektor mgr Teresa Gorczyńska, pomaga jej w tym wice- dyrektor mgr Ireneusz Wołodko.

 

Budynek szkoły został zmodernizowany wewnątrz jak i na zewnątrz: powstały nowe pracownie oraz szatnie, szkoła posiada monitoring. Nauka odbywa się 23 salach lekcyjnych.

"HISTORIA SZKOŁY W WOLI FILIPOWSKIEJ"

A.Bielewicz, A.Jura